Ένα ανατολίτικο παραμύθι για το χρόνο?..
Μια μέρα ο σοφός δάσκαλος Zadig βάζει στους φίλους του το παρακάτω αίνιγμα: ΄Ποιο από όλα τα πράγματα στον κόσμο είναι συγχρόνως το πιο μακρύ και το πιο βραχύ, το πιο ταχύ και το πιο αργό, το πιο διαιρετό και το πιο εκτεταμένο, το πιο παραμελημένο αλλά και το πιο ποθητό, χωρίς το οποίο τίποτα δεν μπορεί να γίνει και το οποίο καταβροχθίζει καθετί που είναι μικρό και ζωογονεί καθετί που είναι μεγάλο;΄ Ο πρώτος που πήρε το λόγο είπε ότι ένας άνθρωπος όπως αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτα από αινίγματα. Άλλοι μίλησαν με τη σειρά τους και είπαν ότι η απάντηση στο αίνιγμα είναι ο πλούτος, άλλοι η γη, άλλοι το φως.
Ο Zadig ξαναπήρε το λόγο τελευταίος και είπε πως η απάντηση ήταν ο Χρόνος. Και εξήγησε: τίποτα δεν είναι πιο μακρύ, γιατί είναι το μέτρο της αιωνιότητας, τίποτα δεν είναι πιο βραχύ, γιατί λείπει απ΄όλα τα σχέδιά μας, τίποτα δεν είναι πιο αργό, για όποιον περιμένει. Τίποτα δεν είναι πιο ταχύ για όποιον χαίρεται, εξαπλώνεται μέχρι το άπειρο σε απειροελάχιστα τεμάχια, όλοι οι άνθρωποι δεν τον φροντίζουν, αλλά και όλοι λυπούνται όταν τον χάσουν, τίποτα δε γίνεται χωρίς αυτόν, σε κάνει να ξεχάσεις το καθετί που είναι ανάξιο της υστεροφημίας, απαθανατίζει όμως τα μεγάλα γεγονότα¨.
Η παρέα συμφώνησε ότι ο σοφός δάσκαλος είχε δίκιο?.
Γιατί αποκτήσαμε ελεύθερο χρόνο που δεν τον επιδιώξαμε και μέσα σε εξαιρετικά αρνητικές συνθήκες?. αλλά στο παρελθόν γκρινιάζαμε για την έλλειψή του! Ας δούμε τούτες τις δύσκολες μέρες από μια άλλη οπτική και ας χτίσουμε μια διαφορετική σχέση με το χρόνο?. επενδύοντας στη στιγμή!
Στην επόμενη επικοινωνία μας θα αναφερθούμε πως μπορούμε να αξιοποιήσουμε το χρόνο για να αναπτύξουμε και εμείς και τα παιδιά μας αναπτυξιακό τρόπο σκέψης και συναισθηματική νοημοσύνη?.
